من احساساتی دیوونه

تو دلم ریختم غم دنیا را

دلم از دنیای خودم خونه

خستم از خوابای پریشونو و شب و دلتنگی

خستم از تکرار هماهنگی که یادم میندازه چقد تنهام

وسط این آدمای سنگی

منو تنها گذاشت

کوهم اما لک زده روحم واسه اونی که توی دلم جاشه

کجاست اون کسی که میخواست تا قیامت هم نفسم باشه

کوهم اما لک زده روحم واسه اونی که توی دلم جاشه

کجاست اون کسی که میخواست تا قیامت هم نفسم باشه

منو تنها گذاشت

منم و قلبی که ترک خورده

منم و دلشوره و بی تابی

یه نفر آرامشمو برده

یه نفر که نیست و نبودش خیلی واسم درده

قفسم تنگه نفسم سرده

به همون بغضی که خفم کرده

میدونستم که برنمیگرده

منو تنها گذاشت

کوهم اما لک زده روحم واسه اونی که توی دلم جاشه

کجاست اون کسی که میخواست تا قیامت هم نفسم باشه

کوهم اما لک زده روحم واسه اونی که توی دلم جاشه

کجاست اون کسی که میخواست تا قیامت هم نفسم باشه